ΣΥΝΕΝΩΣΗ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΟΛΑΩΝ (λογοκρισία στην ομιλία της εκπροσώπου εργαζομένων)

Η ομιλία της εκπροσώπου εργαζομένων μάλλον δεν συνέφερε κάποιους και τα πουλημένα ΜΜΕ και έτσι δεν δημοσιεύτηκε στα βίντεο. Ωστόσο, κάποιοι που μαγνητοφώνησαν τις ομιλίες που έγιναν την ημέρα της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας για την υποβάθμιση του Νοσοκομείου Μολάων που πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου 2010, την απομαγνητοφώνησαν, διορθώθηκε και την παρουσιάζουν. Οι ομιλίες των υπολοίπων υπάρχουν αυτούσιες στα βίντεο που δημοσιεύτηκαν απο τα ΜΜΕ και έτσι δεν υπάρχει η ανάγκη αναδημοσίευσής τους. "Ολοι οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Μολάων χαιρετίζουμε τη σημερινή συγκέντρωση, χαιρετίζουμε τη σημερινή απεργιακή κινητοποίηση στο χώρο της υγείας ,τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων αλλά και των κατοίκων στα νοσοκομεία Πατησίων, Αγία Βαρβάρα, Ικαρία, Ιεράπετρα, Έδεσσα, Γιαννιτσά, Καλάβρυτα και σε άλλα νοσοκομεία όλης της χώρας. Δυστυχώς, βρισκόμαστε πάλι εδώ, γιατί οι φόβοι μας φαίνεται να επαληθεύονται. Το νοσοκομείο μας τίθεται υπο αμφισβήτηση. Να υπενθυμίσουμε ότι το Νοσοκομείο ξεκίνησε με την προσφορά των κατοίκων της περιοχής και της ομογένειας, πριν ακόμα γεννηθούν αρκετοί από μας ως απάντηση στο αίτημα αλλά και στο δικαίωμα της πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας. Αυτή τη στιγμή συνενώνεται με το νοσοκομείο της Σπάρτης. Εμείς θεωρούμε ότι το πράγμα δεν θα μείνει ούτε εκεί. Πώς θα καλύψει το διπλανό μας νοσοκομείο με τα προβλήματα υποδομής που έχει την αυξημένη ζήτηση αφού και σήμερα, έτσι όπως είναι τα πράγματα, δεν μπορεί να ανταποκριθεί και διακομίζει ασθενείς σε άλλα νοσοκομεία πιο μακρινά. Αλλά ας σκεφτούμε και πώς θα αντεπεξέλθει ο καθένας από μας στα αυξημένα έξοδα της μετακίνησης της οικογένειας του ασθενή στο νοσοκομείο που θα μεταφερθεί? Παίζουν με τις λέξεις, προσπαθώντας να μας κοροϊδέψουν για άλλη μια φορά, εκμεταλλευόμενοι ότι η πλειοψηφία των πολιτών δεν έχει γνώση των εννοιών που χρησιμοποιούνται στις δημόσιες υπηρεσίες. Ας δούμε λοιπόν, τι σημαίνει διοικητική συνένωση. Αυτό που περνάνε ως ερμηνεία είναι: έλα μωρέ, θα είναι δυο νοσοκομεία με ένα διοικητή. Δυστυχώς δεν είναι καθόλου έτσι. Ακούστε λοιπόν τι σημαίνει διοικητική συνένωση σύμφωνα με τους υπάρχοντες νόμους και τις προτάσεις του υπουργείου υγείας που δημοσιεύτηκαν. Ο κοινός Διοικητής, που θα είναι ο διοικητής του μεγαλύτερου νοσοκομείου, μπορεί να εισηγείται στο διοικητικό συμβούλιο το οποίο φυσικά διορίζεται από το κράτος την επέκταση, τη μείωση, τη συγχώνευση, την κατάργηση των μονάδων υγείας ακόμα και την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων των νοσοκομείων της ευθύνης του. Μπορεί άμεσα να μετακινεί το προσωπικό κατά την αποκλειστική κρίση του με αποτέλεσμα την ενδεχόμενη απογύμνωση του ενός νοσοκομείου για τη στήριξη του μεγαλύτερου. Και δεν γελιέται κανείς ότι με το διορισμό από το υπουργείο κάποιου ντόπιου αναπληρωτή διοικητή θα αλλάξει κάτι. Μην ξεχνάμε ότι τρείς ντόπιοι από το υπάρχον διοικητικό συμβούλιο ψήφισαν υπέρ της συνένωσης του νοσοκομείου. Το κυριότερο όμως σύμφωνα με τις προτάσεις τους, είναι ότι ο οργανισμός του νοσοκομείου θα καταργηθεί αφού με προεδρικό διάταγμα θα γίνει ένας ενιαίος οργανισμός. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό. Ένα νοσοκομειο για να υπάρξει πρέπει να έχει έναν οργανισμό, όπως αντίστοιχα μια επιχείρηση για να υπάρξει ,πρέπει να έχει ένα καταστατικό. Ο οργανισμός δεν είναι κάτι απλό και τυπικό. Ορίζει πόσες κλινικές θα έχει ένα νοσοκομείο, πόσα κρεββάτια, πόσους εργαζόμενους και τι ειδικότητες θα έχει από γιατρούς, νοσηλευτικό, διοικητικό, οδηγούς, τραυματιοφορείς, μάγειρες και γενικά όλο το προσωπικό. Αυτό λοιπόν που προωθούν, είναι η κατάργηση του οργανισμού του νοσοκομείου Μολάων και η σύσταση ενός και μόνο ενιαίου οργανισμού με τη Σπάρτη. Ο ενιαίος οργανισμός συνεπάγεται και ενιαίο προϋπολογισμό. Με απλά λόγια, χωρίς οργανισμό δεν υπάρχει στην ουσία νοσοκομείο Μολάων ως νοσοκομείο. Το προσωπικό που διατυμπανίζουν ότι θα προσληφθεί πέρα από το ότι ο αριθμός που ανακοινώνουν είναι ψεύτικος, δεν θα είναι πλέον προσωπικό του νοσοκομείου Μολάων. Πέρα από αυτά, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι, για να λειτουργήσει μία υπηρεσία και στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα νοσοκομείο, χρειάζεται δύο βασικά πράγματα: Πρώτον, προσωπικό και δεύτερον χρήματα. Από χρήματα μας έχουν στεγνώσει. Τα έσοδα του νοσοκομείου από τις αρχές του 2010 μέχρι το Μάιο του 2011 είναι περίπου 4.600.000. Παρόλα αυτά, δεν μας επιτρέπουν να εγγράψουμε στον προϋπολογισμό μας, ούτε τα έσοδα μας, αφού μας περιορίζουν στα 3.000.000. Τα έξοδα του 2010 ήταν περίπου 5.500.000. Το περυσινό πρόγραμμα προμηθειών ήταν πάνω από 5.000.000. Το φετινό είναι 1.086.000 ευρώ. Αυτό όπως καταλαβαίνετε δεν είναι περιορισμός δαπανών. Είναι βαθειά δυστυχία. Ολοι γνωρίζετε ότι το νοσοκομείο δεν έχει υλικά. Και η σημερινή κατάσταση μπορεί να θεωρείται ευδαιμονική, αν συγκριθεί με την κατάσταση που θα βρίσκεται το νοσοκομείο μας αλλά και όλα τα νοσοκομεία μέχρι το τέλος του χρόνου. Και για να απαντήσω σε ορισμένους που καλοπροαίρετα μεν, αλλά αγνοώντας κάποια σημαντικά πράγματα, μιλάνε για μελέτες βιωσιμότητας κ.λ.π. θα πω τα εξής: Ένα δημόσιο νοσοκομείο δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει κέρδη. Ο σκοπός του κατά τεκμήριο είναι η προσφορά υπηρεσιών υγείας ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του ασθενούς. Απεναντίας πρέπει να έχει ζημία, γιατί το νοσήλιο για μία μέρα στην παθολογική είναι 58 ευρώ, το οποίο χρεώνεται το ασφαλιστικό ταμείο ή ο ιδιώτης ασθενής. Μέσα εκεί συμπεριλαμβάνονται οι ιατρικές, νοσηλευτικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες, τα συνήθη φάρμακα, το φαγητό, οι γάζες, οροί , η καθαριότητα κ.λ.π. Ποιο ιδιωτικό θεραπευτήριο δέχεται ασθενείς με 58 ευρώ την ημέρα? Για όλα αυτά όμως θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος και όχι διορισμένες διοικήσεις. Ας μην λέμε πράγματα δίχως να σκεφτόμαστε, γιατί αυτό ακριβώς θέλουν να κάνουν. Να καλύπτουν οι ασθενείς το υπόλοιπο του κόστους. Ας μην αλοίφουμε βούτυρο στο ψωμάκι τους. Η υγεία είναι δημόσιο αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα. Και είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας. Αυτό το δικαίωμα σήμερα καταστρατηγείται. Και καταστρατηγείται κυρίως με δύο τρόπους: Πρώτον, τη συγχώνευση νοσοκομείων και την κατάργηση νοσοκομειακών κρεβατιών. Τα νοσοκομειακά κρεβάτια που πρόκειται σταδιακά να καταργηθούν κατά δήλωσή τους και μην αμφιβάλλει κανείς για αυτό, θα ξεπεράσουν τα 10.000. Και δεύτερον, το δικαίωμα στην υγεία καταστρατηγείται με την πληρωμή από τους πολίτες των εξετάσεων και γενικά διαφόρων υπηρεσιών υγείας. Ήδη ξεκίνησαν με τη καθολική εφαρμογή του εισιτηρίου των 5 ευρώ. Όπως είπε κάποιος γιατρός από το νοσοκομείο της Νίκαιας τα νοσοκομεία δεν είναι κινηματογράφος να κόβουν εισιτήρια. Τα μέτρα θα επεκταθούν και με την πληρωμή των εξετάσεων και των απογευματινών επισκέψεων από τους ασθενείς. Ο κοσμος θα πληρώνει για τις εξετάσεις και δεν ξέρουμε ακόμα για τι άλλο. Οι συνέπειες είναι προφανείς και θα φανούν μέσα στον επόμενο χρόνο. Αυτό θα αποκλείσει ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού από τις υπηρεσίες υγείας, για τις οποίες όμως έχει πληρώσει στα ασφαλιστικά ταμεία. Όπως λένε οι ειδικοί, αυτό θα κοστίσει σε ανθρώπινες ζωές. Με επίσημα στοιχεία όλες οι χώρες που μπηκαν στη κηδεμονία του Δ.Ν.Τ. είχαν σημαντικές επιπτώσεις στο προσδόκιμο όριο ζωής αφού ο μέσος όρος ζωής έπεσε 5-10 χρόνια. Η επιτροπή σοφών του Υπουργείου ομολόγησε ότι ο στόχος όλων αυτών των ρυθμίσεων είναι να μειωθούν οι δαπάνες για την υγεία κάτω από 6% του ΑΕΠ σε επίπεδα δηλαδή τριτοκοσμικών χωρών. Η τρόικα δύο μέρες μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου ζητάει περικοπές στις δαπάνες για την υγεία περίπου 2,2 δις μέχρι το 2015 και βλέπουμε… Η πολιτική αυτή της τρόικας αποβλέπει στην κατάργηση της δωρεάν περίθαλψης από τα νοσοκομεία και τα κ.υ. ,και όχι μόνο. Όλα τα δικαιώματα για μια ανθρώπινη ζωή όπως αυτά της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της ασφάλειας, γίνονται βορά στον ανεξέλεγκτο νόμο της ελεύθερης αγοράς και των τοκογλύφων. Εκβιάζοντας και τρομοκρατώντας μας, θέλουν να μας σπρώξουν εθελοντικά στο θυσιαστήριο, στη φτώχια, τη δυστυχία, τη μιζέρια και την καταστροφή. Τι είναι Δημοκρατία? Να αγνοούνται οι επιθυμίες μας, οι ανάγκες μας, τα όνειρά μας τα δικαιώματά μας? Να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς και μάλιστα ενάντια στα αυτονόητά συμφέροντά μας? Μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού του νόμου που όπως ξέρετε τα άρθρα του ξεπουλήματος ψηφίστηκαν και από άλλους εκτός από τους γνωστούς 155, οι «υπερεθνικοί αφέντες» έβαλαν για τα καλά τη χώρα μας στο χέρι. Τα λιμάνια μας, τα αεροδρόμια, τους αυτοκινητόδρομους, τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, τα μεταλλεύματα, το φυσικό αέριο Καβάλας, όλη την περιουσία του δημοσίου, των Δήμων, των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου π.χ. των νοσοκομείων. Είναι μια λίστα ατελείωτη δεν μένει τίποτα έξω. Οτι υπάρχει στην Ελλάδα ως κυριαρχικό δικαίωμα στο έδαφος και το υπέδαφος εκποιείτε και μάλιστα χωρίς δικαίωμα να το ξαναπάρουμε πίσω. Εμείς θα πληρώνουμε τα έξοδα και αυτοί θα εισπράττουν. Και όλα αυτά, ψηφίσανε να γίνονται με απόλυτη εμπιστευτικότητα. Κρυφά από το λαό. Και τώρα που θα εκποίησαν τα πάντα, θα ξεχάσουν και το δίλημμα που μας βάζουν τόσο καιρό «μνημόνιο ή χρεωκοπία» και θα φάμε και μια χρεωκοπία. … Έτσι για να ολοκληρωθεί το σχέδιο της κατάκτησης της Ελλάδας μας. Όπως μπορούμε να καταλάβουμε όλοι, το «δεν γίνεται τίποτα» και ο «σώζων εαυτόν σωθήτω» πρέπει να τελειώσει άμεσα, γιατί θα τελειώσουμε εμείς. Όποιος ακόμα παριστάνει τον ανήξερο έχει ήδη πάρει θέση. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να βρούμε τρόπους να καθαρίσουμε τας κόπρους του Αυγεία. Πριν 2,5 περίπου αιώνες ο αμερικανός Πρόεδρος Τζον Ανταμς είχε πεί: Υπάρχουν δυο τρόποι για να υποδουλώσουν ένα έθνος: Ο ένας είναι το σπαθί. Ο άλλος το χρέος. Και έτσι είναι. Εμείς όμως λέμε κάτι, που είπε ένας Γάλλος: «Οι μεγάλοι είναι μεγάλοι, γιατί εμείς είμαστε γονατιστοί». Και μείς, παύουμε να είμαστε γονατιστοί. Όλοι μαζί, με μια φωνή, από αυτή τη γωνιά μιας απομακρυσμένης περιοχής, φωνάζουμε δυνατά, να ακουστεί όχι μόνο στη πρωτεύουσα, όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα αλλά και στους ξένους αφέντες και παντού. Ειρηνικά, διεκδικούμε τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα που μας στερήσανε. Κάτω τα χέρια από τη χώρα μας. Θέλουμε την υγεία μας, θέλουμε το νοσοκομείο μας, όλα τα νοσοκομεία μας. Θέλουμε την πατρίδα μας και τη ζωή μας πίσω. Και θα τα πάρουμε… όπως τόσες φορές έγινε μέχρι σήμερα. Μπορούμε και θα το κάνουμε. Με ειρηνη ενότητα και αλληλεγγύη Από την Ελλάδα θα ξαναγεννηθεί η πραγματική Δημοκρατία και το Φως. Ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε. Μακριά από κόμματα που κομματιάζουν και διχάζουν. Και θα πετύχουμε."